Reconstructie van mijn posterolaterale hoek, revalidatie en andere verwennerij ;)
woensdag 5 december 2012
Negentig
Na een week van eerst wel, dan weer niet en heel vaak bij-na, kan ik nu met zekerheid vaststellen dat ik eindelijk de 90 graden flexie heb bereikt! Oké functioneel heb je daar niet zoveel aan, want ik kan nog steeds de pedalen van de hometrainer niet rond krijgen. Maar ja, 't is toch weer een klein mijlpaaltje :))
Kijk, 90! De poes toont niet bijster veel interesse voor mijn prestatie...
Verder probeer ik nu zoveel mogelijk zonder krukken te lopen (moet wel nog de brace om). Alleen als ik drukke plekken bezoek (binnenstad, concertje in Tivoli) of langer moet lopen dan een minuutje of tien, gebruik ik ze nog. Want mijn knie is helaas nog steeds behoorlijk reactief (pijn en zwelling). Vooral lopen geeft veel reactiviteit.
Martelwerktuig
Qua krachttraining schiet het nog niet echt op. Squatten lukt voor geen meter (pijn), ook niet met hele suffe minisquats zonder gewicht. Omdat het toch zaak is om mijn verschrompelde beenspieren weer aan de gang te krijgen, zijn we nu maar weer aan de slag gegaan met de ARP. Dat staat voor Accelerated Recovery Performance. Maar dat is eigenlijk gewoon een hele eufemistische naam voor een sadomasochistisch martelwerktuig.
Zelfkastijding
Hoe het precies werkt weet ik niet (iets met twee soorten stroom...wie het écht wil weten moet maar even kijken op www.arptrainer.nl). Maar ik wat ik wél weet is dat het bijzonder onprettig is. De bedoeling is dat je de spanning zó ver opdraait dat de pijn nog nét te verdragen is (zeg maar 9 op een schaal van 10). Vervolgens gaan je spieren allemaal onwillekeurige contracties maken en moet je door die contracties heen een gecontroleerde beweging uitvoeren. Op een gegeven moment wen je aan de pijn. Helaas moet je ARP dan weer verder opdraaien. Drie keer per week mag ik twintig minuten lang genieten van dit fijne staaltje zelfkastijding. Na afloop staan de de afdrukken van de plakkers felrood gebrandmerkt in mijn been. Maar het goede nieuws is dat mijn knie daarna altijd wel een stuk soepeler aanvoelt. In mijn vorige revalidaties heb ik ook veel baat gehad bij de ARP, dus ik ga ervan uit dat het dit keer ook wat oplevert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten