Zo vast als een huis!

Gisteren was ik jarig. Maar vandaag kreeg ik het mooiste kado. Op controle bij de chirurg, die voorzichtig de stabiliteit van mijn nieuwe banden testte. Zijn letterlijke woorden: "Zo vast als een huis!" Dit is voor het eerst sinds begin 2011 dat 'ie iets positiefs over mijn kniesknie te melden had. Alles zit stevig op de juiste plek. Hoezee, driewerf hoera en in de gloria! Allemaal een rondedansje en hijs de vlag in top!

Kom maar op met die champagne!

Rustig aan

Nu loop ik nog steeds flink achter op het 'normale' revalidatieschema. M'n knie is nog behoorlijk reactief en de actieve buiging blijft ondanks mijn noeste oefenarbeid hardnekkig steken op een sneue 70 graden. Maar daar maakt 'ie zich geen zorgen over. Dat was wel te verwachten, gezien de voorgeschiedenis. "Jouw knie reageert nu eenmaal heel heftig op operaties. Die trekt z'n eigen plan. Dus rustig aan, en dan kom je er ook wel..."

Dansje

Ik mag nu gaan afbouwen met de krukken. Als dat goed gaat en mijn ingeslapen beenspieren komen weer een beetje op gang, dan mag ook de Robocop-brace straks bij het grofvuil. En het beste nieuws: ik mag vanaf nu slapen zonder dat vermaledijde onding om mijn been. Wat zal dat een verademing zijn! Ik verheug me nu al op de komende nacht ;)

Over twee maanden moet ik terugkomen. Ik hoop dat ik hem dan kan verrassen met een dansje...