Tja. Als je niet beter wist, zou je bijna denken dat het mijn nieuwe hobby is... Vandaag stond operatie nummer zes op het programma. Maar nu écht, écht, écht voor de laatste keer.
Waarom? Ondanks mijn juichende laatste blogpost, had ik nog behoorlijk wat pijnklachten. Vooral aan de buitenzijde van mijn knie. Daar kraakte en knarste het dat het een lieve lust was, met als gevolg telkens terugkerende pijn en zwelling. Traplopen en fietsen was nog steeds een probleem en lang lopen kon ik ook niet. Bij mijn vorige operatie is er littekenweefsel verwijderd uit de binnenzijde van het gewricht. Maar dat was blijkbaar niet genoeg. Dus nu is het tijd om de buitenzijde maar weer eens open te maken, want daar is duidelijk iets niet helemaal pluis.
Kiekjes uit de frontlinie
Het 'leuke' van deze operatie is dat we nu, ruim drie jaar na dato, ook kunnen zien hoe mijn posterolaterale hoek reconstructie eruit ziet. Daar ben ik zelf ook best nieuwsgierig naar. Maar als je zelf op de slachtbank ligt, helemaal ingepakt in steriele doeken, zie je niks. Gelukkig is mijn fysiotherapeut Tom zo vriendelijk om wat kiekjes te schieten vanuit de frontlinie. Dus wie van vieze plaatjes houdt, moet even verder scrollen naar beneden...
 |
| Klaar voor de start! |
 |
| Er blijkt heel wat littekenweefsel en verklevingen aan de zijkant van mijn knie te zitten. Dat wordt eerst zoveel mogelijk verwijderd met de scalpel... |
 |
| ...en daarna maakt de chirurg de laatste restjes los met de hand. |
 |
| Op deze foto zie je één van de pezen van de reconstructie duidelijk zitten (chirurg wijst pees aan met de tang). |
 |
| Dan volgt de ultieme test: buigt de knie nu wél goed en soepel? Jazeker! |
 |
| Tot slot worden alle lagen één voor één netjes gehecht. | | |
|
|
Zoals je ziet: het was weer een heel avontuur op de OK vandaag. Naast alle verklevingen werden er ook nog wat restjes schroeven en een kram uit mijn knie verwijderd. En nu maar hopen dat het iets oplevert. Maar de eerste voortekenen lijken goed!
