Where is my mind?

Een vriendin vraagt wat ik wil drinken, en ik zeg vol overtuiging: "koffie". Maar ik lust helemaal geen koffie. En ik wilde thee. Ik sta op om iets te pakken, en kan me halverwege de woonkamer al met de beste wil van de wereld niet meer herinneren wat ik ook alweer ging doen. Ik zit seizoen 2 van Six Feet Under te kijken en kom er pas bij aflevering 8 achter dat ik dat hele seizoen al na m'n vorige operatie helemaal heb gekeken. En gisteren vond ik ik de afstandsbediening van de TV in de koelkast. Tja. Het lijkt me niet overdreven om te zeggen dat mijn brein niet helemaal naar behoren functioneert...

Stand-by

Zijn het de bijwerkingen van de narcose? De pijnstillers? De eerste twee weken misschien. Maar inmiddels ben ik helemaal van de pijnstillers af, dus dat kan het nu niet meer zijn. En bij mijn vorige operaties ben ik niet onder narcose geweest, en had ik hetzelfde probleem. Blijkbaar is het zo dat als er iets mis is in je lijf, het hoofd ook in de sluimermodus gaat. Ik sta hele delen van de dag op stand-by. Ik zit op bed of bank een beetje naar buiten te kijken, en ineens is er zomaar weer een uur voorbij. Een boek lezen? Vergeet het maar! Na twee pagina's kan ik weer opnieuw beginnen. Van een goede vriend heb ik de gelauwerde tv-serie 'West Wing' op dvd gekregen. Maar ik snap er niks van. Veel te moeilijk, al dat politieke gekonkel. Dus dan zap ik maar weer naar Omroep Max of Z@ppelin. Dat begrijpt mijn op amoebe-niveau functionerende brein tenminste ;)

De soundtrack van de afgelopen drie (en waarschijnlijke ook de komende) weken:

Where is my mind? Waaaaay out inthe water, see it swimming.....