Douche debacle

Iedereen denkt altijd dat pijn en misselijkheid het ergste zijn van de eerste dagen / weken na een operatie. En dat is ook allemaal heel vervelend. Maar al die ongemakken verbleken bij het ongerief van het niet kunnen douchen ;)

Gluurbuur

Daar zit je dan, klappertandend in je nakie op een krukje in de keuken. Verwoed probeer je met een washandje jezelf zo goed en zo kwaad als dat lukt te te wassen bij het aanrecht. Staan. Washandje natmaken. Zitten. Inzepen. Staan. Washandje uitspoelen. Zitten. Zeep van je lijf halen met uitgespoeld washandje. En zo ga je dan lichaamsdeel voor lichaamsdeel af, tot alles weer 'rein en proper' is. Dat duurt allemaal gruwelijk lang en het is verschrikkelijk onhandig. Maar wel leuk voor de achterbuurman, die vanuit zijn badkamer zó mijn keuken in kijkt. Al een paar keer heb ik hem van achter zijn luxaflex zien gluren, terwijl ik in volle glorie op mijn krukje aan het aanrecht zat...Na een paar dagen van dit gehannes heb ik er echt schoon genoeg van. Er moet en er zal gedoucht worden!

Een échte douchehoes

Een krukje en een antislipmat van de Blokker, een plastic zak om been, brace en littekens droog te houden en een hulpvaardige vriend. Dat is alles wat je nodig hebt voor een Succesvolle Douche Experience met een net geopereerde kniesknie.
Bij eerdere operaties fabriekte ik altijd zelf iets om de boel droog te houden. Ik deed een vuilniszak om mijn been. De bovenkant omwikkelde ik dan stevig met huishoudfolie. En dat geheel werd op zijn plaats gehouden met een strakke band van duct tape. Een heel gedoe, maar het werkte uitstekend.

Dit keer heb ik besloten om het eens wat professioneler aan te pakken. Bij de apotheek heb ik speciale kant-en-klare douchehoezen gehaald. 'Hoezen voor probleemloos baden en douchen,' staat er op de verpakking. Nou, dat klinkt aantrekkelijk. Doet u mij maar zo'n ding. Dus: douchehoes aan, en spetteren maar!

Deze dus.

Teleurstelling #1

Ik neem plaats op het stoeltje, geef mijn krukken aan mijn vriend. En dan dringt het tot me door dat ik een kapitale fout heb gemaakt. Als ik de kraan aanzet, duurt het nog zeker dertig seconden tot het water een beetje warm wordt. En ik zit op een krukje direct onder de douchekop, met geen enkele manier om de straal te ontwijken. Ik geef mezelf de klassieke pets-met-vlakke-hand-tegen-voorhoofd en vervloek voor de zoveelste keer mijn knie. Nog één keer diep ademhalen, en daar gaan we. Huuuuuuuu!

Teleurstelling #2

Al snel wordt het water warmer en kan het feest beginnen. Weldadig is het juiste woord. Zingend was ik mijn haren, poedel naar hartelust en geniet van de warme stralen op m'n rug. Maar dan voel ik in één seconde mijn hele been zeiknat worden. [Vul ferme krachtterm naar keuze in]
Lekker dan, zo'n professionele 'douchehoes voor probleemloos baden en douchen'. Mijn brace heeft zich volgezogen met water, alles is doorweekt. Vloekend en tierend verlaat ik de douche, ruk de natte brace, kous en pleisters van mijn been veeg de zeepresten van mijn littekens. En vervolgens breng ik een goed deel van de middag door het het weer droogföhnen van mijn brace. De conclusie dat deze hele Douche Experience tamelijk teleurstellend is verlopen, lijkt mij terecht. Morgen opnieuw proberen. Maar dan gewoon met de vuiliszak-huishoudfolie-methode. En de kraan alvast aanzetten vóór ik in de douche stap.

Met huishoudfolie en duct tape kun je trouwens ook nog heel andere dingen doen:

Dexter is ook heel handig met huishoudfolie...